دوج کوین (Dogecoin، با مخفف DOGE و نماد Ɖ) یک ارز دیجیتال و شبکه بلاک چینی است که توسط جکسون پالمر و بیلی مارکوس و از ابتدا فقط با هدف شوخی یا جوک ایجاد شده بود. دوج کوین را اولین میم کوین دنیای کریپتو می‌دانند. این ارز دیجیتال بامزه نام و لوگوی خود را از سگ نژاد شیبا اینو (Shiba Inu) که یک نژاد ژاپنی و همینطور یک میم اینترنتی است الهام گرفته بود. البته نقش اصلی دوج کوین به‌عنوان پول مجازی شبکه‌های اجتماعی و پرداخت پاداش بود.
با این حال، این ارز دیجیتال تفاوت‌های زیادی با بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال دارد که مهم‌ترینش در هدف اولیه است؛ دوج کوین در ابتدا برای شوخی ساخته شده بود.
در دسامبر ۲۰۱۳ (آذر ۹۲)، قیمت هر واحد بیت کوین برای اولین بار به ۱۰۰۰ دلار رسید؛ جهان حالا نگاهی جدی به ارزهای دیجیتال داشت. در همان زمان که حدود چهارسال از پیدایش بیت کوین می‌گذشت، برنامه‌نویسی به‌نام بیلی مارکوس (Billy markus)، ارز دیجیتال خودش را برنامه‌نویسی کرد. با کمک جکسون پالمر (Jackson Palmer)، مدیر محصول و تحلیل‌گر داده در شرکت ادوبی، دوج کوین در آخرین روزهای سال ۲۰۱۳ متولد شد.
بیلی مارکوس، خالق این ارز دیجیتال که با نام مستعار شیبتوشی ناکاموتو (Shibetoshi Nakamoto)، نامی طنز برگرفته از نام خالق بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو، شناخته می‌شود، بدون اهمیت‌دادن به بازاریابی یا پذیرش آن از طرف مردم، فقط قصد داشت برای شوخی و تفریح، سیستم پرداختِ آنلاینی دوستانه و خودمانی ایجاد کند.
نام
نام و ایدهٔ لوگوی دوج کوین از نژاد سگ «شیبا اینو» گرفته شده است.
درحقیقت، قبل از معرفی این ارز دیجیتال هم کلمه «دوج» (Doge) و تصویر سگ شیبا اینو به‌عنوان میم (meme) یا همان طنز اینترنتی شناخته شده بود و افراد برای نوشتن متن‌های خنده‌دار خود از این تصاویر استفاده می‌کردند.
بنابراین، دوج برخلاف دیگر ارزهای دیجیتال، از اول برای هدف خاصی ساخته نشده بود و این ارز دیجیتال اکنون در دسته «میم کوین‌ها» یا همان «سکه‌های طنزگونه» طبقه‌بندی می‌شود.
ازجلمه ارزهای دیجیتال دیگری که در این دسته قرار دارند می‌شود به ارز دیجیتال شیبا اینو اشاره کرد.
میم‌ها، تصاویر یا ویدیوهای خاصی هستند که پس از جلب توجه از سمت کاربران، به‌سرعت در فضای مجازی منتشر می‌شوند و محتوای خنده‌دار ایجاد می‌کنند. از میم‌ها برای اشاره کنایه‌آمیز و تولید محتوای طنز درباره اتفاقات مختلف استفاده می‌شود.
لاکی کوین، لایت کوین و بیت کوین
توسعه‌دهندگان برای ایجاد دوج کوین از کد ارز دیجیتالی دیگر به‌نام لاکی کوین (Lucky Coin) استفاده کردند که در آن زمان شناخته‌شده بود. بنابراین، درحقیقت می‌شود گفت این ارز دیجیتال از لاکی کوین فورک شده است.
لاکی کوین هم خودش فورکی از لایت کوین و ارز دیجیتال لایت کوین هم خود انشعابی از بیت کوین است.
ازآنجاکه لاکی کوین سیستم پاداش بلاک تصادفی داشت (یعنی پاداش ماینرها مانند بیت کوین و لایت کوین ثابت نبود)، مشخص نبود که یک ماینر برای هر بلاک چقدر پاداش دریافت می‌کند؛ این عدد می‌توانست بین صفر تا هزاران واحد باشد.
برای اینکه دوج کوین شوخی باقی بماند، پالمر و مارکوس، دو بنیان‌گذار این پروژه، ویژگی بلاک‌های تصادفی در لاکی کوین را در ارز دیجیتال خود پیاده کردند، با این امید که تصادفی‌بودن، ماینرها را آزرده می‌کند و مانع از آن می‌شود که آنها این توکن را به‌عنوان راهکار پرداخت بلندمدت استفاده کنند.
هدف بنیان‌گذارانِ این شوخی به‌هیچ‌عنوان این نبود که یک ارز دیجیتال چندمیلیارد دلاری بسازند؛ اما چندمیلیارد دلاری شد.
استخراج و عرضه
مانند بیت کوین، دوج کوین هم مبتنی بر اثبات کار (استخراج) است، با این تفاوت که در نهایت تنها ۲۱ میلیون واحد بیت کوین استخراج خواهد شد. اما دربارهٔ دوج کوین، برای ترویج استفاده از آن به‌عنوان روش پرداخت (پول)، محدودیت عرضه وجود ندارد و بنابراین واحدهای آن به‌طور نامحدود استخراج می‌شود.
اگرچه منتقدانِ این پروژه معتقدند نامحدودبودن عرضه، این ارز دیجیتال را به یک ارز تورمی تبدیل کرده است، نباید این نکته را فراموش کرد که تعداد واحدهایی که هر سال استخراج می‌شود محدود است و به این ترتیب این ارز دیجیتال نرخ تورم تقریباً ثابتی در سال دارد.