اتریوم یکی از پلتفرم‌های معتبر دیجیتالی است که از فناوری بلاک چین بهره می‌برد. در واقع، بلاک چین اتریوم به عنوان دفتر کل دیجیتالی عمل می‌کند که امکان ذخیره ایمن و مبادله اتر (ETH)، واحد پولی اتریوم را فراهم می‌کند. اما ویژگی جالب‌تر این پلتفرم امکان ایجاد و توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز به وسیله قراردادهای هوشمند است. این اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز به نام dApps می‌توانند توسط توسعه‌دهندگان ایجاد و مورد استفاده قرار گیرند. برای اجرای بهینه‌تر این فرآیند، اتریوم از ترکیبی از قراردادهای هوشمند، الگوریتم اثبات کار، الگوریتم اثبات سهام و تکنولوژی اتریوم 2.0 بهره می‌برد. هر یک از این عناصر به شکل زیر توضیح داده می‌شوند.
در شبکه Ethereum دو نوع ارز وجود دارد. توکن شبکه اتریوم اتر (Ether) نام دارد که با نام اختصاری ETH شناخته می‌شود و برای داد و ستد و پرداخت کارمزدها و خدمات محاسباتی در شبکه Ethereum مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما اتریوم کلاسیک، که به اختصار به آن ETC گفته می‌شود، بلاک چین جدا شده‌ای است که در نتیجه هاردفورک DAO (سازمان توسعه مستقل) ایجاد شد و قصد داشت تا یک ابزار بر پایه شبکه اتریوم طراحی کند که توسط آن، پروژه‌ای دیگر در این اکوسیستم بتوانند با توافق جمعی سرمایه جذب کنند.
قراردادهای هوشمند
اگرچه شبکه بیت کوین تنها به ارز دیجیتال بیت کوین اختصاص داده شده است، اما اتریوم به عنوان یک پلتفرم کاملاً چندمنظوره و مکانی برای توسعه برنامه‌ها مشهور است. اینجاست که قراردادهای هوشمند به کار می‌روند.
ایده قراردادهای هوشمند برای اولین بار توسط دانشمند کامپیوتر و رمزنگار نیک سابو در سال ۱۹۹۶ مطرح شد. او نیاز به یک راه حل مطمئن و اعتماد به‌سزایی برای انجام قراردادها در دنیای مجازی داشت. او همچنین قصد داشت قراردادهای سنتی را ارزان‌تر و امن‌تر کند.
قراردادهای هوشمند یک پروتکل رایانه‌ای هستند که برای تأیید دیجیتالی، اجرا، تسهیل اجرای و مذاکره قرارداد، بدون نیاز به واسطه مورد استفاده قرار می‌گیرند. این به کاربران این امکان را می‌دهد تا برنامه‌ها و خدمات را در یک پلتفرم غیرمتمرکز ایجاد کنند و همکاری‌هایی بدون نیاز به مرجع رسمی را ممکن می‌سازد.
رایانه‌ها در شبکه غیرمتمرکز اتریوم دو وظیفه دارند: ثبت تراکنش‌ها و تولید قراردادهای هوشمند. ایجاد توکن‌ها در بلاک چین اتریوم به مسئولیت قراردادهای هوشمندی می‌افتد که از استاندارد ERC-20 استفاده می‌کنند.
استخراج و اثبات کار
تا سپتامبر ۲۰۲۲، تراکنش‌ها در اتریوم و ایجاد واحدهای ارزی جدید، مانند بیت کوین، توسط فرآیند استخراج (Mining) تایید می‌شدند. در این روش، فرآیندهایی از جمله ایجاد بلوک، وارد کردن اطلاعات، و ایجاد شماره هش انجام می‌شد. هر بلوک جدید که ایجاد می‌شد، حاوی اطلاعاتی از بلوک قبلی بود و یک زنجیره که قابل دستکاری نبوده است ایجاد می‌کرد. اما با معرفی الگوریتم اثبات سهام (PoS)، اتریوم تصمیم به تغییر داد.
قبل از این تغییرات، اتریوم از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده می‌کرد. در یک سیستم PoW، کامپیوترها باید انرژی و وقت زیادی را صرف فرآیند استخراج کنند تا معتبریت تراکنش‌ها را اثبات کنند. با به‌روزرسانی به اتریوم 2.0، این شبکه از الگوریتم اثبات سهام (PoS) بهره می‌برد، که باعث کاهش چشمگیر مصرف انرژی می‌شود.
ماشین مجازی اتریوم
ماشین مجازی اتریوم (EVM) واحد محوری است که به پلتفرم اتریوم انرژی می‌بخشد و قدرت انجام عملیات پیچیده را به آن می‌دهد. این واحد قراردادهای هوش مصنوعی نوشته شده به زبان‌های خوانا برای انسان مانند Solidity یا Vyper را دریافت می‌کند، آن‌ها را به زبانی ترجمه می‌کند که بلاک چین قابل درک است، و سپس اجرا می‌کند. یکی از ویژگی‌های برجسته EVM در تورینگ‌کامی آن است، به این معنی که تقریباً هر محاسباتی را می‌توان با منابع کافی انجام داد.